Identificatie, diagnostiek en stopbegeleiding

Roken is de belangrijkste vermijdbare risicofactor voor ziekte en sterfte. Er sterven in Nederland meer mensen door roken (op dit moment zijn dat er 20.000 per jaar) dan door drank, drugs, misdaad en verkeer bij elkaar. Daarnaast werken behandelingen beter als er niet wordt gerookt, denk aan wond- en botgenezing, medicatie en chemotherapie.

Hoe de stoppen-met-roken zorg voor patiënten geregeld is, verschilt per organisatie. Sommige organisaties hebben een eigen rookstoppoli en stoppen-met-roken coaches, andere organisaties verwijzen naar de huisarts.

In veel organisaties bestond er reeds een protocol voor rokende patiënten, welke is aangepast/aangescherpt met het rookvrij worden van de zorginstelling. Momenteel wordt er een zakkaartje voor zorgprofessionals ontwikkeld over nicotinevervangers en doorverwijzing voor rokende patiënten (deze zal binnenkort in de toolkit worden geplaatst). 

Het kan voorkomen dat een patiënt die in een zorginstelling verblijft en bedlegerig is door omstandigheden niet wil/kan stoppen met roken. Deze patiënten krijgen dan nicotinevervangers aangeboden. Als dit niet werkt, dan kan hij contact opnemen met zijn behandelend arts. De arts denkt mee over een individuele oplossing. Aan anderen die willen roken, wordt gevraagd niet op het terrein te roken.

Vaak kiezen zorginstellingen in deze situatie voor een case by case behandeling en is daar geen aparte voorziening voor. Aandachtspunt hierbij is de brandveiligheid, dus overleg met de beveiliging wordt aangeraden. Immers, om een eenduidig beleid te trekken zijn er vaak voor niemand meer rookabri’s/-ruimtes intact.

Dit verschilt per ziekenhuis. Bij sommige ziekenhuizen is de psychiatrie uitgezonderd van het rookvrij beleid, bij andere is ook de psychiatrie rookvrij en bij weer andere volgt de psychiatrie later. Aan te raden is om sowieso extra aandacht aan te besteden aan deze afdeling (bijvoorbeeld met een projectleider).